Vanaf 30 november presenteert het Bonnefantenmuseum het omvangrijke retrospectief Someone is in my House van de Amerikaanse kunstenaar David Lynch.

Hoewel David Lynch onmiskenbaar een spilfiguur is in de internationale film- en tv-wereld, is zijn werk als beeldend kunstenaar veel minder bekend. Dat is op zijn minst vreemd, aangezien Lynch zelf altijd heeft bena­drukt dat hij zichzelf vóór alles ziet als beeldend kunste­naar. Een beeldend kunstenaar die tijdens zijn studie aan de kunstacademie toevallig in aanraking kwam met het medium film, waarmee de basis gelegd werd voor zijn carrière als filmregisseur.

Naast zijn werk als regisseur is Lynch altijd actief gebleven als beeldend kunstenaar en heeft hij in de afgelopen decennia een grenzeloos oeuvre gecreëerd van onder andere schilderijen, tekeningen, litho’s, foto’s, lampsculpturen, muziek en installaties. Een oeuvre dat tot nu toe nog maar zelden is belicht en in musea werd getoond. Met ruim 500 werken brengt het Bonnefantenmuseum niet alleen de eerste Nederlandse museumpresentatie van Lynch’ beeldend oeuvre, maar ook de grootste overzichtstentoonstelling ooit.

David Lynch, beeldend kunstenaar

Anders dan het werk van Lynch (1946, Missoula, Montana, VS), vol duister geweld en seksua­liteit, doet vermoeden, is de kindertijd van de kunstenaar en filmmaker gelukkig en liefdevol. Lynch groeit op met reislustige ouders en leidt op jonge leeftijd een nomadenbestaan, een voor hem idyllische en veilige omgeving. Van jongs af aan aangemoedigd om zich creatief te ontplooien – kleurboeken waren uit den boze, eigen verbeelding gebruiken was het credo – komt hij uiteindelijk op de Pennsylvania Academy of the Fine Arts in Philadelphia terecht om schilderkunst te studeren.

Hier ontwikkelt Lynch zijn artistieke vocabulaire en thema’s die blijvend aanwezig zullen zijn in zijn werk. En hier ligt de voedingsbodem voor zijn eerste mixed-media installatie met stop-motion film Six Men Getting Sick (Six Times) (1967), die een opmaat vormde naar zijn eerste speelfilm, Eraserhead (1977). De rest is (film)geschiedenis en inmiddels zijn Lynch’ films moderne klassiekers.