Nieuws over Limburg
Geschiedenis van Limburg: Napoleonsbaan / Provinciale weg 273
De Napoleonsbaan werd aangelegd vanaf 1811 tijdens het bewind van Napoleon, en daarom wordt ze ook wel Napoleonsbaan genoemd. Er werd pas laat mee begonnen omdat eerst de weg van Sint-Truiden via Tongeren en Maastricht naar Aken gereed moest komen. De Napoleonsbaan leidde van Maastricht over Maaseik naar Venlo en vormde een onderdeel van het traject naar Hamburg.
Toen in 1813 aan het Napoleontische keizerrijk een einde kwam, was de weg nog niet voltooid. Onder Koning Willem I kwam de weg gereed. Zoals gebruikelijk was de weg kaarsrecht, slechts ter plaatse van natuurlijke barrières zoals moerassen (Vijverbroek) zat er een knik in de weg. Aanvankelijk bestond de weg uit een bestraat gedeelte, aan beide zijden omzoomd door bomenrijen, met daar weer naast een afwateringssloot aan beide zijden. Later werd deze weg geasfalteerd. Met haar twee rijstroken was ze voor de aanleg van de A73 tussen Venlo en Maasbracht een belangrijke en zeer drukke noord-zuidverbinding en was tot 1 januari 2010[1] een rijksweg (administratief rijksweg 773). De weg stond wel bekend als dodenweg, aangezien er relatief veel ongevallen op deze smalle, drukke weg plaatsvonden. Tot 1996 liep de N273 tevens tussen Venray en Venlo, toen de A73 tussen die plaatsen werd opengesteld. De huidige N273 begint bij de A73 nabij Blerick en heeft een aansluiting op de A2 bij Grathem / Ittervoort.
Valkenburg wordt ‘hometown’ voor Chinezen
Valkenburg zal voor de Chinezen die Europa bezoeken hun ‘home town’ worden. Een soort ‘uitvalsbasis’ om het verdere achterland in Nederland, Duitsland en België te verkennen. Daarvoor zijn vorige week in de Chinese stad Jiangyou twee overeenkomsten getekend. Eén tussen reisorganisator Spauwen en reisorganisaties aldaar en één tussen de VVV-Limburg en de plaatselijke Chinese VVV.
Dat laat de gemeente Valkenburg aan de Geul weten naar aanleiding van vragen van TV Valkenburg over de ondernomen Chinareis die begin deze maand bekend werd. De gemeentelijke delegatie bestond uit burgemeester Schrijen, directeur Bongarts, evenementen-ambtenaar Wauben, reisorganisator Romain Spauwen, Geert Veenhuizen namens de ondernemers, vertegenwoordiger van de VVV en vertegenwoordiger van verblijfsaccommodaties. En H. Wierts, voorzitter Heemtuin Valkenburg meegegaan in de rol van bakker en vertegenwoordiger van streekproducten.
Bron en meer informatie: TV Valkenburg, 17 augustus 2017
Steeds meer toeristen op de fiets in Limburg
In de eerste zeven maanden van dit jaar trok het fietsroutenetwerk in Limburg 14 procent meer fietsers aan dan in dezelfde periode vorig jaar.
Dat blijkt uit cijfers van het Kenniscentrum van Toerisme Limburg. “We telden dit jaar al ruim 1,3 miljoen fietsers”, zegt gedeputeerde van Toerisme en voorzitter van Toerisme Limburg Igor Philtjens. “Daarmee biedt het fietsroutenetwerk een enorme meerwaarde voor de Limburgse vrijetijdseconomie.”
Bron en meer informatie: Het belang van Limburg, 19 augustus 2017
Meer overnachtingen in Venlo
Steeds meer toeristen overnachten in hotels, bungalowparken, B&B’s en op campings in de gemeente Venlo. Zelfs in de kloosters van Steyl wordt overnacht. Het aantal toeristische overnachtingen steeg vorig jaar met 15 procent naar 910.000. In 2015 lag dat aantal op 789.000.
Dat blijkt uit overnachtingscijfers van de Belastingsamenwerking Gemeenten en Waterschappen. De stijging van het aantal is al enkele jaren zichtbaar.
Goed nieuws
In de jaren 2013, 2014 en 2015 steeg het aantal van 753.000 naar 767.000 en 789.000 overnachtingen. “Dit is niet alleen goed nieuws voor de toeristische ondernemers in Venlo,” stelt wethouder Hanno Lamers (Toerisme). “Ook de horeca, de dagrecreatie en de ondernemers in onze binnenstad profiteren van deze groei. Omdat de totale bestedingsomvang toeneemt, groeit het economisch belang van het toerisme substantieel. Venlo is toeristisch duidelijk in trek; op naar de 1 miljoen overnachtingen in 2017.”
Bron en meer informatie: De Limburger, 22 augustus 2017
Limburgs streekproducten: Balkenbrij
Balkenbrij is een oud gerecht dat vooral in het najaar en in de winter wordt gegeten. Traditioneel wordt het gemaakt van in bouillon gekookt slachtafval van het varken (onder meer kop), boekweitmeel (soms tarwebloem) en speciale kruiden (vooral rommelkruid), die een zoete smaak afgeven.
Limburgse balkenbrij oftewel Kroeboet[5] bevat veel bloed waardoor het donkerroodbruin in plaats van grijs van kleur is en qua smaak meer op bloedworst lijkt. Balkenbrij wordt in blokken verkocht en gebakken in de koekenpan in plakken van ongeveer 1 centimeter dik.
Het is van oorsprong een goedkoop boerengerecht, dat in grote hoeveelheden tegelijk gemaakt kon worden. Van slachtresten gemaakte gerechten komen in veel landen voor, zoals het Duitse ‘Panhas’ en het Amerikaanse ‘scrapple’ en ‘goetta’. Bij de moderne varianten van balkenbrij gebruikt men vaak varkensvlees, spek en lever in plaats van slachtafval.
Etymologie van het woord balkenbrij
Het woord balkenbrij is waarschijnlijk afgeleid van brij van gebalchte, dat wil zeggen de buikresten van een geslacht dier, zoals darmen en pens. ‘Balk’ en ‘balg’ betekenen ‘buik’ in dialecten van het Nederlands.
Provincie Limburg bestaat 150 jaar, maar dé Limburger bestaat niet
Limburg werd precies 150 jaar geleden staatsrechtelijk gelijk aan de andere Nederlandse provincies. Reden voor een feestje? „Het wormvormig aanhangsel is intussen wel de uitgestoken hand naar Europa.”
Koningin Máxima veroorzaakte tien jaar geleden de nodige ophef toen ze in een toespraak zei dat dé Nederlander niet bestond. Tegenstanders riepen dat als men niet over dé Nederlander kon spreken, er evenmin sprake kon zijn van één Nederlandse cultuur.
Als dé Nederlander niet bestaat, is er dan ook niet zoiets als dé Limburger? Jos Schatorjé, directeur van het Limburgs Museum in Venlo, hoeft niet lang over die vraag na te denken. „In ons museum willen we duidelijk maken dat de Limburger niet bestaat. Hij bestaat slechts in het imago dat derden daarvan hebben gemaakt. Dan is de Limburger iemand met een wat vreemde tongval en een zachte g.”
Bron en meer informatie: Reformatorisch Dagblad, 15 augustus 2017
Limburg door vreemde ogen
Reisverslagen uit de 19e eeuw
In de negentiende eeuw kwam met de uitvinding van de stoomboot en stoomlocomotief het toerisme in Europa op gang. Ook Limburg werd in die tijd een aantrekkelijke vakantiebestemming. Hoe reizigers, zowel uit Nederland als uit andere landen, Limburg zagen, maken Antoine Jacobs en Harrie Leenders duidelijk in het fraaie boek Limburg door vreemde ogen (Uitgeverij Leon van Dorp, 2017).
Limburg als ideale plek
Tegelijk met de opkomst van het toerisme, dat in het begin hoofdzakelijk voor intellectuelen en de bovenlag was weggelegd, ontstond ook een vrij massale leescultuur, met gidsen, brochures en reisverslagen over buitenlandse bestemmingen en verre oorden. Ook Limburg kreeg een plekje in deze boekenstroom:
Reëel en virtueel toerisme komen dus hand in hand, gezamenlijk op. Het is in die context dat we de mode van de negentiende-eeuwse reisbeschrijvingen moeten plaatsen. En de gezamenlijke opkomst vindt dan ook nog eens plaats op het moment dat Limburg een nieuwe en ietwat ‘aparte’ status krijgt binnen de Nederlandse staat: als een Hertogdom dat zowel onder de Nederlandse kroon valt, maar geen gewone provincie is – ‘een beetje buitenland’. Is het een wonder dat de Bovenmoerdijkse toerist Limburg zal gaan ontdekken als een ideale plek voor een kort, niet al te duur, niet al te ver verwijderd, niet al te gevaarlijk reisje?
Bron en meer informatie: Historiek.net, 26 juli 2017
Limburgs streekproducten: Limburgse Vlaai
Vlaai is gebak dat vooral geassocieerd wordt met Belgisch en Nederlands Limburg. Het gebak wordt als typisch Limburgs beschouwd.
Vlaai bestaat uit een bodem van deeg (meestal met een diameter van 27 tot 30 centimeter), die plat is, met opstaande randen. De vlaai wordt vervolgens meestal gevuld met vruchten, zoals kruisbessen (krosjelevlaai mit sjoem), kersen, pruimen, appel, abrikozen-linzen of rijst. Oorspronkelijk wordt er geen slagroom gebruikt, ook al komt dit tegenwoordig toch vaak voor. Vlaaien zijn wezenlijk verschillend van taart omdat de bodem van een ander soort deeg is gemaakt. Vlaaideeg is een stuk luchtiger en lijkt op brooddeeg.
Een onderneemster uit Weert heeft een belangrijk aandeel gehad in de verspreiding van de vlaai buiten Limburg. Maria Hubertina Hendrix, ook bekend als ‘Antje van de Stasie’ verkocht in het begin van de 20e eeuw met verve haar ‘Weerter vlaaitjes’ aan treinreizigers op het station van Weert. Zo werd de vlaai een bekend gebak voor reizigers uit heel Nederland. Later waren de Weerter vlaaien zelfs in Nijmegen verkrijgbaar. Van de legendarische vlaaienverkoopster staat sinds 1988 een standbeeld in Weert.